- AURI Adamas
- AURI AdamasΑ᾿δάμας Graecis, dictum est, quod cum reliquo auroso lapide (quâ voce indigitatur lapis auri venâ micans, Graecis λὶθος χρυσίτις) in farinam moli non potest, nec pilis ferreis comminui, ut apud Pollucem videre est. Alias Flos auri, quod optimum aurum ex eo fieret et purissimum. Hesych. Α᾿νθέμιον, τὸ ενλεκτὸν χρυσίον. Item Auri nodus, Plin. l. 37. c. 4. Adamas diu non nisi Regibus et iis admodum paucis cognitus, ita appellatus auri nodus in metallis repertus. Nodosa videl. illa auri durities, in marmore auroso, quae purum putum aurum exhibet. Nempe grana illa auri pura, quae in metallico lapide inveniebantur, Graecis ἀδάμαντος nomine veniebant, item κέντρου, ut videbimus infra in voce Centrum. Cuiusmodi grana in Aethiopicis metallis non ampliora cucumeris semien reperiri solita, tradit Aristoteles, an Theophrastus, l. περὶ μετάλλων. Agatharchides in Arabia, apud Alilaeos, effossum scribit, minimâ magnitudine nuclei, mediâ mespili, maximâ iuglandis nucis, quod nullâ purgatione et coctione indigeret, Graecis hinc ἄπυρον et ἄπεφθον vocatum. Strabo in Hispania massas auri puri refert inveniri selibres, sed in ramentis. Idem ibidem dissectis lapidibus, inventas glebulas θηλαῖς ὁμοίας, instar papillarum, addit. In eadem, Plinius in puteis massas inveniri prodit denas excedentes libras, palacas, an palathas (quô nomine massas Graeci dicunt) indigenis dictas. De Auri puri massis, quae in Novo Orbe visebantur, quum illuc pedem primo Hispani intulerant, videndi dendi Auctores, mira de earum magnitudine narrantes etc. Uti autem in auro Α᾿δάμας puri auri granum dicebatur, quia cum reliquo lapide metallico in farinam moli non posset: ita in. argenteis fodinis κέγχρος, vel κέρχνος, i. e. milium, vocabantur parva grana meri argenti, quae in vena scintillabant. Qua de re vide multis disserentem Salmas. ad Solin. p. 1075. et seqq.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.